EMPICIPIANDO

Nas salabreadas d'abril de 2012, estreno este blog nel que quero ir deixando cousas variadas coas palabras da nosa fala pa que nun nos esqueizan. Anque me resulta muito máis fácil escribir en casteyano, fendo un esforzo, escribo nesta fala qu'aprendín de pequena en Sanzo y que falaron y falan os meus antepasados.

El título del blog coyínlo prestado d'Adelina de Lourenzo, úa vecía de porta que xa nun ta con nosoutros. Cuando vivía, nas largas tardes del brao, Adelina chegábase a nosa porta dicindo esa frase -veño leriar- y ríndose. Adelina, como tantos outros homes y muyeres que conocín de pequena y nos foron deixando nestos anos, dicía sempre qu'iba tomar a parva, non desayunar; almorzar, non comer; igualar as camas, non fer as camas; falaba de concas y pratos, non de tazas y platos; del tarrén, non del suelo; y usaba todas esas palabras que cadaldía s'usan menos y que nos tan esqueicendo ou que nin siquera conocemos. Todos estos homes y muyeres, falantes da nosa lingua, que nos van deixando pouco a pouco, levan coelos úa forma de vida, os oficios, as costumes, os recordos, as palabras y a fala qu'aprenderon dos sous padres y enseñaron a os sous fiyos y netos.

Pa escribir nesta fala qu'eu aprendín ougüindo falar cuando fun vivir a Sanzo, anque nelas hai cousas que nun me gustan muito (por exemplo, os apóstrofos), vou tentar de siguir as normas ortográficas pal galego-asturiano publicadas pola ALLA, porque algúa norma hai que siguir pa ben d'entendernos.

Si daquén quer dicirme daqué, ferme algúa crítica, apurrir opinióis ou informacióis, os comentarios serán sempre benvidos. Lo que máis me prestaría é qu'este blog se convertise nun punto d'encontro pa todos os qu'aprecian a nosa terra, a nosa cultura y a nosa fala.