Vista del couso de Pelorde |
Decir qu’a vida dos nosos antepasaos nun foi fácil nun é ningúa novedá. Ademáis de ter que tar todo el día estupizando pa ben de lograr alimentos pá xente y os animales da casa, tamén tían que luitar contra as alimañas que desfían as cosechas ou atacaban al ganao.
Pa cazar lobos,
discurriron fer úas trampas nel monte chamadas cousos na nosa zona. El couso é úa construcción parecida al cortín, lugar nel que se guardan os trobos unde as abeyas fabrican el mel,
anque máis grande. Aveza a ser un sito redondo ou ovalao zarrao de paredes de
pedra rematadas por grandes louxas deitadas hacia dentro, de forma qu’al lobo
ye resultase fácil entrar alí peró imposible salir. Pei qu’usaban un cebo vivo
(por exemplo, úa oveya ou úa cabra) pa chamar al lobo hacia el couso.
As trampas pa cazar
lobos caeron en desuso dende hai muito, peró pódense atopar por todo el
noroeste da Península Ibérica. Non todas son iguales, hailas de diferentes
tipos, y reciben nomes distintos según a zona y el tipo. En Galicia chámanyes
cousos, lobeiras ou foxos de lobo;
en outras zonas d’Asturias, caleyos, calechos, jorcos, xorcos ou caones; en León, caleyo, chorco ou corral; en Zamora, cortello ou curro; y nel
país vecín, Portugal, cortelho ou fojo de cabrita.
Pos ben, cerca de
Pelorde ou de Vilabriye, según por unde se vaya, concretamente na zona d’A Campa,
quedan restos d’un couso que conserva paredes de máis de 1 m d’ancho, y entre 2
y 3 m d’alto. Qu’eu sepa, nun hai ningúa referencia histórica a este couso nin
se sabe a súa antigüedá.
Na rodiada, nos
conceyos lindantes con Pezós, conócense outros cousos. En Ayande, temos os de
Coyada y Lago; y en Eilao, os de Bustelo y Tamagordas.
![]() |
Tamagordas y el couso |
¿Nun resultaría interesante saber qué homes y en qué circunstancias acordaron un día construir estas trampas pa cazar lobos?