Molín de Sequeiros |
El Molín de Sequeiros atópase na
aurela del río Ahío, cerca da ponte d'Argul. Ahío é
el nome que aparece nos mapas en castellano, peró el río conócese
tamén como río d'Ío ou río del Mazo. Nel Catastro d'Ensenada
escriben Layo. A finales del
XVIII, Antonio María Queipo y Ron, “dueño y señor del sitio y
granja de San Bruno y del despoblado coto de Folgueyras, vecino del
lugar de Villapedre, del concejo de Salime, incluso en el de
Grandas”, na información que ye mandóu a Tomás López pa fer el
sou Diccionario Geográfico, escribe Lahiú, peró
el cura, Matías Menéndez Luarca, núa carta enviada al mismo Tomás
López el 12 de xineiro de 1767, fala del río que chaman de
Labio o Lahio. Siglos
atrás, nel XII, en documentos que noman as lindes del Monasterio de
Vilanova d'Ozcos, aparece como Ayu.
Seña como seña,
el molín ta fácil d'atopar. Forma parte d'úa ruta señalizada
chamada del Augüeira que vai dende Pezós hasta El Mazo de Mon (PR
AS-117: paseo mui recomendable y que ben merece outra entrada), peró
el molín ta mui cerca da ponte d'Argul, unde morre el Ahío
nel Augüeira.
Este molín tamén
é de propiedá privada, ta núa casía de pedra que pinta antigua,
peró nun teño datos pa fechalo.
Pódese ver aiquí
a sala de moler cos tambores que cubren as dúas molas, úa moxega y
un caxón, todo abandonado.
El augua caía
dende el banzado sobre el rodez que taba nel infierno y que fía
mover a mola volandera.
El sito unde ta
este molín é ben guapo y ben merece úa visita, antias de que
desapareza del todo. Nel brao, el río leva pouca augua, os árboles
tein tanta foya qu'asombran y escurecen el lugar, y solo s'escuitan
os páxaros y el ruxir calado del río: é un bon sito pa fer úa
pousa d'este mundo tolo nel que vivimos.